ένθειος

(I)

-ο [θείο(ν)]

1. αυτός που περιέχει θείο

2. χημ. «ένθειοι ενώσεις» — παλαιότερη ονομασία τών θειούχων χημικών ενώσεων

σήμερα ονομάζονται έτσι οι χημικές ενώσεις που ένα ή περισσότερα άτομα τού μορίου τους αντικαταστάθηκαν από ισοδύναμο αριθμό ατόμων θείου, χωρίς να μεταβληθεί η διάταξη τών υπόλοιπων ατόμων του.

————————

(II)

ἔνθειος, -ον (Μ) [θείος]

θεόπνευστος, γεμάτος από θεϊκή δύναμη ή έμπνευση.